ust_banner

sol_blok

ANA SAYFA
 
KURAN-I KERİM

HADİSLER
İNCELEME - ARAŞTIRMA
GÜNDEM YAZILAR
BAŞKA HAKİKATLER
MİFTAHU'L-CENNEH
(Cennetin Anahtarı)

 
EKÜMENİK KUTSAL KİTAP
<<Günümüz Türkçesi>>
<< Azarbaycan Türkçesi >>

APOKRİF KİTAPLAR
<<Günümüz Türkçesi>>
 
 

Kitab-ı Mukaddes
 
Linkler
İletişim

"(Resûlüm) de ki:
Ey Ehl-i Kitap!
(Yahudi ve Hıristiyanlar!) Sizinle bizim aramızda müşterek olan bir söze geliniz: Allah'tan başkasına tapmayalım; O'na hiçbir şeyi eş tutmayalım ve Allah'ı bırakıp da kimimiz kimimizi ilahlaştırmasın. Eğer onlar, yine yüz çevirirlerse, işte o zaman; 'Şahit olunuz ki, biz Müslümanlarız' deyiniz." (Âl-i İmran S., 64)." (Âl-i İmran S., 64)

HACC'IN HİKMETLERİ

" Hacc'ı da, Umre'yi de Allah için tamamlayın ." (el- Bakara, 196)

***

Her yıl belli bir zamanda, çeşitli ırklardan milyonlarca in­san, dünyanın değişik bölgelerinden aynı mekana doğru niçin akın ediyorlar?..Milyonlarca insan bembeyaz ihramları içerisinde Kabe'yi tavaf ediyorlar, Arafat'ta Vakfe'ye du­ruyorlar...niçin?

Bütün bunlar, Allah için Hacc'ı tamamlamaya yönelik de­­ğil midir?..Öyle ama, Hac menasikinin (uygulamala­rı­nın) hikmetlerini bilip yaşamadan ve aynı ruh ve manayı devam edecek bütün bir hayatımıza taşımadan mebrur bir Hac yapmış sayılır mıyız?...Ya da şöyle diyelim: Hac esnasında, ne­leri hangi niyetle ve ne anlamda yapmamız gerektiğini biliyor muyuz?...

Daha, Hacc'a niyet edip evinden çıkarken; Allah'ın seni ya­ratırken üflediği ruhunu aramak ve O'nunla arandaki per­deleri aralamak için ne büyük bir hicrete başladığının farkında mısın? Çünkü Hac, gerçek benliği arayışın, kendini ve Rabb'ini buluşun pak mekanlara doğru ulvî bir yolculuğudur.

Geleneklerine, zenginliğine ve zevkine uygun olarak gi­yip durduğun elbiselerini Mikat'ta çıkararak, sade kumaştan yapılmış kefen misali beyaz elbiseyi giymenin; ırkçılıktan, üstünlükten ve benlikten kurtularak sana diğer mü'­minlerle eşit olmayı telkin ettiğinin ve bu gerçeği yaşattı­ğının farkında mısın?..Çünkü Mikat'ta bütün bencillik eği­limleri gömülür ve "biz/ümmet" ortaya çıkar.

Ihramlı iken birçok şeyleri yapmanın niçin yasaklan­dı­ğı­nı biliyor musun? Bu yasaklar(muharremât); Mikat 'tan ön­ceki hayatına ait, işini, mevkiini, sosyal sınıf ve ırkını hatırlatan şeyler değil midir? Öyleyse ihramlı iken aynaya bakmayacaksın, güzel koku kullanmayacaksın, kimseyi incitmeyeceksin, cinsî münasebette bulunmayacaksın; saçını, tırnaklarını kesmeyeceksin, elbiseni dikmeyeceksin; bitkileri kırmayacaksın, böcekleri bile öldürmeyeceksin...Yani sen artık kendinle değil Cenab-ı Hak'la berabersin ve sık sık bu teslimiyetini itiraf ediyorsun: "Lebbeyk Allah'ım, lebbeyk! Hamd ve hikmet senin için, mülk de(senin için). Senin ortağın yok; lebbeyk!.."

Ve Tavaf...Oldukça sade bir yapının çevresinde milyon­lar­ca insanın dalga dalga, halka halka dönüşü...Kabe...Yal­nız­ca bir köşe taşı, yol gösteren bir işaret. Ne mimarî bir hü­ner, ne de bir sanat şaheseri!..Boş bir küpü andıran sade bir yapı. Kabe'yi boş görmek ne kadar güzel!..Çünkü, varacağın son nokta değil Kabe; seni meşgul etmemeli, takılıp kalmamalısın...

Üstad Necip Fazıl (rh.a.)'ın ifade ettiği manasıyla Kabe; "Mâsiva(dış dünya) ile mâverâ(öteler âlemi) arasında hendese tabiriyle müşterek fasıl; birinin bittiği ve öbürünün başlamak üzere bulunduğu hudut çizgisi" ve "Bu dünyanın, ötelere bağlı serhad ka­pı­sıdır." Böyle olunca Hac, Kabe'ye doğru değil, Allah'a doğ­ru sonsuz bir harekettir.

Kabe'ye Beytullah (Allah'ın Evi) denmesinin sebebi, Ce­na­b-ı Hakk'ın tecelli ettiği bir mekan olmasındandır. (Kur'­an'­da beyan edildiği üzere; Allah-c.c.- bir dağa, bir ağaca tecelli ettiği gibi, mü'min kullarının kalbine dahi tecelli eder.) Kabe'ye yö­nelmek, onun taşına, duvarına yönelmek değildir; Ce­nab-ı Allah'ın oradaki tecellisine, rızasına yönelmektir. (Bir mür­şid-i kamile yönelmek, ona rabıta etmek de, bu şekilde izah edil­mektedir...) Allah'ın nurunun yansıdığı kutsal ayna. Ya da i­la­hi feyz ve nur için Rabbü'l-Âlemin tarafından tayin e­dil­miş bir kutsal regülatördür Kabe...

Herkes gibi sen de ona yüzünü dönmüş Tavaf ediyorsun. Zerreden kürreye kainatın dönüşüne ve zikrine tanık olarak dönüyor ve Allah'ı zikrediyorsun...Dünyanın her bir köşesinden gelmiş değişik ırklardan ve renklerden milyonlarca mü'minle tek renge bürünmüş olarak aynı mana et­rafında bütünleşmiş ve gerçek kardeşliği, Tevhid'i yaşı­yorsun.

Bir de tavafa Hacerü'l-Esved 'in bulunduğu noktadan baş­lı­yorsun ve ona dokunamadıysan uzaktan selamlıyorsun. Bu, Cenab-ı Hakk ile, Bezm-i Elest 'teki ahidleşmeyi ta­ze­leme ve Allah'a ibadet ve taat hususunda bütün mü'minlerin şeha­de­tiyle yeniden söz vermek demektir.

Mahşer Günü'nün telaşesi içerisinde sanki " Kâlû Belâ "yı yeniden yaşıyorsun...Mahşerin bir misalini yaşadığın bu­gün, gerçek " Mahşer Günü " de olabilirdi! Öyleyse bundan sonraki ömrünü fırsat bilip daima Allah'a yönel­me­li­sin!..Sen ey " Hacı " olmak isteyen ya da kendini " Hacı " sanan mü'min; bütün bu manaların farkında olarak mı Tavaf edi­yorsun veya ettin?..

Makam-ı Ibrahim 'de kıldığın namaz, sana Hz.Ibrahim 'i ha­tırlattı mı? Şirke savaş açan, putları kıran ve Nemrut'­la­rın her türlü işkencesine rağmen Tevhid mücadelesi veren Hz.Ibrahim'i?..Artık sen de bir "Ibrahim" olmalı değil mi­sin?..

Şimdi de Safa ve Merve arasında " Sa'y " ediyorsun. Sa'y, bir arayıştır. Ihtiyaçlar için tabiatın kalbinde araştırma yapmak ve taştan su çıkarma girişimi. Hacer 'in yaptığı gibi. Ya­şamaya ve başkalarını yaşatmaya yönelik; ümitsizliğe ve miskinliğe; hazırcılığa ve taklitçiliğe karşı büyük bir mü­ca­dele şuuru veriyor Sa'y...Elinden geleni yap; içindeki kupkuru çölde ve ihmal edilmiş tabiatının derinliklerinde bir coşkulu pınarın " Zemzem " gibi akmaya başladığını hissedeceksin...

Sıra Büyük Hac'da, Hacc-ı Ekber 'de... Arafat 'tasın. Dö­nüş­te Meş'ar-ı Haram 'a ve Mina 'ya uğrayacaksın. Arafat, hik­­met ve ilim; Meş'ar, bilinç ve anlayış; Mina, aşk ve inanç de­mektir.

Arafat, insanın yeryüzü sahnesine inişinin başlangıcıdır. Âdem (a.s.) dünyayı burada bildi. Sen de Arafat meydanındaki Vakfe şuuruyla dünyayı ve oradaki yer ve görevini iyi ta­nı. Yine benlikten çık ve milyonlarca Allah dostlarının a­ra­­sına katıl; bir damlanın bir ummanda yok oluşu gibi...

Sonra, gece karanlığında -fakat gönlünü aydınlatan ilahi nurun ve aşkın ışığı altında- silah topluyorsun; çakıl taş­ları...Meş'ar gecesinin aşığı ve cihad ordusunun askeri! Ke­fe­nin sırtında olduğu halde silahını al ve yürü! Şeytanın ve şeytanların üzerine...Mina'da ve her yerde...

Allah'tan başka hiçbir güç tanımayan milyonlarca hürriyet savaşçısıyla Mina 'da şeytanın yeryüzündeki en büyük üssünü dağıtıyorsun. Silahını o niyetle atıyor ve o niyetle bi­le­nip şuurlanıyorsun...Bayramı bu savaştan evvel yapıyorsun. Ne anlamlı değil mi? Demek "karar vermek", "kazanmak" şeklinde anlaşılıyor...

Ve ' Kurban. ' Ibrahim (a.s.) gibi en çok sevdiğini kurban e­de­ceksin. Senin en çok sevdiğin( Ismail 'in) mevkiin mi, şe­refin mi, paran mı, çiftliğin mi, ailen mi, kadın mı?..Neler ise, onu kurban edeceksin...Sevilmesi gereken gerçek varlı­ğın Allah olduğunun şuuruna ermek için kalbini meşgul eden , seni Allah'tan uzaklaştıran fani sevgileri kurban edeceksin...

Mina 'da birkaç gün daha kalıp "yıllık kongre" ni tamamla­dıktan sonra gerçek Hac şuurunu taşıyan bir hacı olarak yurduna döneceksin. Ve artık bu şuurla Islam'ı yaşayacak ve yaşatacaksın...

Ama şunu iyi bil ki; Hacc'a yönelmeden önce -hiçbir za­man peşini bırakmayan- en büyük düşmanın olan nefsini ter­biye edip belli bir kıvama getirememişsen, Hacdan alacağın fazla bir nasibin de yoktur. Veya Hac'dan alacağın na­sib, nefis terbiyenle doğru orantılı olacaktır...

Öyleyse; salt menasik-i Hac ile herşeyi hallettiğini san­ma! Hacc'a bir 'hacı ' gibi yönel; sonra gerçek 'hacı' ol ve dai­ma 'hacı' kal...

( NOT : Bu yazının hazırlanmasında, Ali Şeriatî'nin ve Necip F. Kısa­kü­rek'­in 'Hac' isimli eserlerinden büyük ölçüde faydalanılmıştır.)

 
alt_banner